داستان و متن های ادبی پارسیان

دوباره پا بر دنیای خاکی ات میگذارم و طنین آزادی ات مرا بی نیاز میکند...

چه زیباست لحظه ی "ان الحسانت یذهبن السیعات ، ذلک ذکری لذاکرین"

آری دوباره این بوی عطر سرمست مرا بی خود میکند و بی درنگ پنجره ی دشت دلت را به رویم میگشایی...