به گرمی سکوت و زیبایی سرود

روزی که درختان سکوت کردند؛ پرندگان کوچک بازیگوش از لابه لای شاخه هایشان به پرواز درآمدند...

درختان سکوت کردند اما..!؟

پرندگان، همان پرندگان بازیگوش، موسیقی ذهن درختان را به گوش همه رساندند

سکوت درختان پر از آوا های شنیدنی بود

سکوتی پر هیاهو و سرشار از آواز و سرود

و در آن آواهایی شنیدنی و نواهایی پر رمز و راز موج میزد

یک متناقض نمای تمام عیار

سکوت درختان همه باغ را به بازی گرفته بود...

سرمست تو ام...

دوباره پا بر دنیای خاکی ات میگذارم و طنین آزادی ات مرا بی نیاز میکند...

چه زیباست لحظه ی "ان الحسانت یذهبن السیعات ، ذلک ذکری لذاکرین"

آری دوباره این بوی عطر سرمست مرا بی خود میکند و بی درنگ پنجره ی دشت دلت را به رویم میگشایی...